Nútímamaðurinn

Oft líðum mér eins og ég hafi aldrei tíma til neins en er svo sem ekki að gera neitt nema að sinna eigin fjölskyldu og vinum. Ég er ekki að meina að að sé auðvelt eða skipti litlu máli. Síður en svo er það, þetta er það sem skiptir öllu!

En er þetta ekki dæmigert fyrir nútímamanninn; Ekki ætla ég við að ég verða þannig þegar ég verð eldri hugsaði ég þegar ég var yngri. Svona nokkuð átti bara við stressaða, óskipulagða og "gamla" samferðamenn. Hva margir hafa ekki sagt sisona við sjálfan sig í einrúmi á yngri árum: Ég ætla ekki að verða svona eins og hinir, daufur og samdauna öllu stessinu og amstrinu."  Maður er alltaf að reyna að sjá heildarmyndina (á útlensku: The Big Picture) en því meira sem maður pælir því fleiri gáttir og sprungur opnast inn nýjar víddir þroska og fróðleiks.  Smá fróðleikur kallar á meiri fróðleik.

En það er skíma í myrkrinu og það að sjá bjálkann í eigin auga og þ.a.l. að reyna að gera það sem þykir rétt,  það sýnir að það er tilgangur og bjartsýni.

Og er ekki batnandi manni best að lifa? Ég er að reyna hvað ég get til að falla ekki í það að verða óvirkur félagsmaður í samfélaginu.

Það má kannski sjá með tilvist þessarar síðu hér.